ในโลกปัจจุบันต้องยอมรับว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่ต้องแข่งขันแย่งชิงกันทั้งนั้นไม่เว้นแม้กระทั่งเรื่องของการเรียนของนักเรียน ซึ่งพ่อแม่ทุกคนต่างต้องการให้ลูกของตนเองสอบได้ที่ดีๆ เข้าโรงเรียนที่มีชื่อเสียงเพื่อหวังเป็นใบเบิกทางในอนาคต จึงทำให้พ่อแม่หลายคนกัดฟันยอมเพิ่มค่าใช้จ่ายในการส่งลูกเข้าไปเรียนตามสถาบันกวดวิชาเพื่อเสริมความรู้ที่นอกเหนือจากการเรียนในห้องเรียน หรือเป็นเพียงค่านิยมของระบบการเรียนการสอนในสมัยนี้ ที่ว่าใครไม่เรียนกวดวิชาเท่ากับไม่ฉลาด เรียนตามเพื่อนไม่ทัน สิ่งจากเหตุผลเหล่านี้จึงเป็นที่มาของ “การกวดวิชาจำเป็นกับเด็กจริงหรือ”
ซึ่งการนิยมส่งลูกเข้าเรียนกวดวิชาก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นว่าระบบการศึกษาของไทยที่ยังมุ่งเน้นการสอบเป็นเป้าหมายหลักของการศึกษา เพราะพบว่านักเรียนที่เข้าเรียนกวดวิชาต่างคาดหวังว่าจะได้รับเทคนิคดีๆในการทำข้อสอบ หรือแนวข้อสอบก่อนเพื่อน อีกทั้งคิดว่สยังช่วยให้เข้าใจในบทเรียนวิชานั้นๆเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย ดังคำที่มีผู้เคยกล่าวไว้ว่า “การเรียนในโรงเรียนคืออาหารหลัก เพราะจะได้แค่ความรู้ขั้นพื้นฐาน ในขณะที่การกวดวิชาคือวิตามินเสริมเพราะเป็นการอัดแน่นรวบรัดมีแต่หัวข้อสำคัญ”
ถึงแม้การกวดวิชาจะเป็นการเพิ่มความรู้ให้กับเด็ก แต่ถ้าหากเด็กเองไม่มีพื้นฐานความรู้ที่ดี หรือแน่นพอ การให้เด็กไปกวดวิชาก็จะถือได้ว่าไม่เป็นผลดีต่อตัวเด็ก ถึงอย่างไรเด็กก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่สอน และอาจส่งผลต่อสุขภาพจิตของเด็กอีกด้วย เพราะการกวดวิชาจะเป็นการตีกรอบทางความคิดของเด็กทั้งๆที่เด็กเองสามารถที่จะคิดได้มากกว่านั้น ทำให้เด็กไม่มีเวลาในการทบทวนตำราที่เรียน ด้วยเพราะเวลาส่วนใหญ่ใช้ไปกับสถาบันกวดวิชาเสียหมด เด็กก็จะรู้สึกเหนื่อยเกินไป และยังไม่มีโอกาสที่จะไปทำกิจกรรมอย่างอื่นอีกด้วย
ดังนั้นเราสามารถที่จะสรุปได้ว่าการกวดวิชาไม่มีความจำเป็นเท่าไหร่ ถ้าตัวเด็กเองมีความตั้งใจเรียนในชั้นเรียน และที่สำคัญเมื่อมีเวลาควรต้องมาทบทวนในสิ่งที่เรียนไปแล้วอย่างสม่ำเสมอหรือทุกวันหลังจากเลิกเรียน บางคนอาจจะมีคำถามว่าการกวดวิชาจะทำให้ได้แนวคิดใหม่ๆในการแก้ปัญหาเกี่ยวกับบทเรียน แต่อย่าลืมว่าปัญหาหนึ่งสามารถที่จะหาหนทางแก้ไขได้หลายวิธี สิ่งที่จำเป็นต่อนักเรียนคือการจัดเวลาให้เป็น และจัดเวลาให้ถูกต้องเพียงเท่านี้ก็ทำให้ได้ผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมด้วยตัวเอง แถมยังไม่ต้องไปรบกวนเงินทองของพ่อแม่อีกต่างหากคะ